دو حرفی

گاه وقتی که دلم هوایش را میکند، 
مداد رنگی های خاطراتم را میتراشم
دفتر نقاشی گذشته ام را باز میکنم
روزهای کودکیی ام را رنگی میزنم
گاه زرد به رنگ مهربانی خورشید خانم دفترم
گاه سبز به رنگ آن خط های کوچک بی نظم پای دفترم
و گاه رنگ کودکی به یاد روزهای از دست رفته ام
کاش.. کاش میشد دوباره فقط جرعه ای از رویای شیرین کودکیم را می نوشیدم..
کاش هنوز آنقدررر به پاکیه آن روزهایم میشدم که تنها غم زندگیم شکستن نکه مداد رنگیم میشد
کاش هنوز کودکی بودم به رنگ های رنگین کمان آرزوهای بچه گیم..
آه از سوز زمان
منتظر