دو حرفی

حرف هایی که هر کس برای نگفتن دارد:
وجودمان تنها دو حرف است و زیستمان تنها گفتن همان دو حرف و به قول استاد قلم که می گفت:((بث الشکوی))ها نه کتاب است و نه مقالات.((صمیمانه ترین حرف ها حرف هایی است که به هیچ کس می زنیم)).((و حرفی از حقیقت سرشار است که هیچ مصلحتی زدن آنرا ایجاب نمی کند)) و این هاست حرف هایی که به گفته _شاندل_ هر کسی برای نگفتن دارد.
آدمی گاه در تاریخ و حرفش انسان است و گاه در خویشتن و حرفش شعر.
 و نویسنده می نویسد:الفبای زندگی ((2حرفی))است که ((گاه))باید حفظشان کنیم تا بتوانیم عالم را با حقیقت سبز بنویسیم. این حرف های سبز را باید بر روی قلب سرخمان حک کنیم تا اگر(بازهم) غبار غفلت بر قلبمان  نشست ترکیب رنگ عالم این دو حرف را نمایان کند..